'Lieve coach, mag ik even bij je aankloppen? Ik ben een creatieveling die niet uit zijn leven/werk/creativiteit haalt wat erin zit. Ik beschik over een kop verstand en ik kan van alles, maar het lukt me niet mijn talenten tot uitdrukking te brengen. HELP, ik zit vast!'
Ik herinner me hoe we in een Parijse buitenwijk naar een parkeerplek zochten. Twee nachten zouden we bij Mohammed logeren om dan, met hem, door te reizen naar een camping in Bordeaux. Achter onze Peugeot 204 hing de aanhangwagen van de slager; tot mijn vader het ding overnam was hij gebruikt voor vleestransport.
'Lieve coach, mag ik even bij je aankloppen? Ik ben een creatieveling die niet uit zijn leven/werk/creativiteit haalt wat erin zit. Ik beschik over een kop verstand en ik kan van alles, maar het lukt me niet mijn talenten tot uitdrukking te brengen. HELP, ik zit vast!'
'Lieve coach, mag ik even bij je aankloppen? Ik ben een creatieveling die niet uit zijn leven/werk/creativiteit haalt wat erin zit. En ik zou dat zó graag veranderen! Ik beschik over een kop verstand en talent, maar het lukt me niet mezelf (voldoende) in de wereld te zetten. HELP, ik zit vast!'
De volgende dag, ik werd wakker en dacht meteen aan Mohammed. Ik rende naar zijn kamer maar trof een leeg bed met in het midden een donkere vlek. In de schemerige ruimte, de gordijnen waren dicht, deed ik mijn werk als spoorzoeker. Ik snuffelde in de goedkope koffer, ik liep naar het beslapen bed; naast de geur van urine inhaleerde ik een mengeling van zoete frituur en vreemde kruiden.
Ik had al vaker een poging gedaan om hem te vinden. Speciaal daartoe had ik een Facebookaccount aangemaakt. 'Dear stranger, could you perhaps help me? Cher inconnu, pourriez-vous peut-être m'aider? Beste onbekende, zou u mij kunnen helpen? ik ben opzoek naar …' In mijn wanhoop stuurde ik mijn berichten de hele wereld over, maar van mijn woestijnjongen geen spoor.