Ik kan uren dwalen door de supermarkt. Niet omdat ik dat fijn vind, ik blijf gewoon oneindig lang bij elk schap hangen. Vaak loop ik weg met lege handen, -wat moet ik kiezen?! Of ik neem precies het verkeerde (het dure, overbodige, het lelijke) mee naar huis.
Ineens heb je zeeën van tijd en vele vragen: wat biedt de toekomst? hoe moet ik omgaan met deze onzekerheid? hoe houd ik mijn creativiteit gaande? Of misschien voel je juist nu de behoefte aandacht te geven aan dat (persoonlijke) vraagstuk waar je al langer mee rondloop?
Bijna iedereen kent de adviezen; werk niet in bed; las pauzes in; wissel zitten af met staan; hanteer rust, reinheid en regelmaat.
Echter, voor velen geldt dat zij op het werk zich een look aan (moeten) meten: het snelle pak, de sexy hakschoen, de stralende glimlach met de gebleekte tanden. Gedrag en uiterlijkheden waar we ons niet per se 'thuis' bij voelen.
De oproep niet naar buiten te gaan vraagt niet alleen om solidariteit maar ook om CREATIVITEIT.
We reden door het Spaanse landschap in een huurauto die tot de nok toe gevuld was met kleden, serviesgoed en stoelen. Regen sloeg tegen de voorruit.
Ze zaten op de grond in een portiek, ik kende hen van het losloopgebied. Bladeren dansten wild en de wind rukte aan hun haren. Eén blik was genoeg, de hond begon te blaffen en zijn baasje rende op me toe.