De spullen wachten net als ik: de witkanten lakens; de nachtblauwe handdoeken; mijn jurken die, omdat ze te kort, te strak of te oud zijn, niet meer door mij gedragen worden; de oude hangmat uit Zuid-Amerika; de badslippers, de duikbrillen. Alles wacht in de kleine kamer in de nok van ons huis.
Blog
Samen met Rashif El Kaoui en Els van Steenberghe neem ik dit jaar zitting in de jury van de Toneelschrijfprijs. Er werden maar liefst 53 stukken ingezonden!
Ik kan uren dwalen door de supermarkt. Niet omdat ik dat fijn vind, ik blijf gewoon oneindig lang bij elk schap hangen. Vaak loop ik weg met lege handen, -wat moet ik kiezen?! Of ik neem precies het verkeerde (het dure, overbodige, het lelijke) mee naar huis.
Ineens heb je zeeën van tijd en vele vragen: wat biedt de toekomst? hoe moet ik omgaan met deze onzekerheid? hoe houd ik mijn creativiteit gaande? Of misschien voel je juist nu de behoefte aandacht te geven aan dat (persoonlijke) vraagstuk waar je al langer mee rondloop?
Bijna iedereen kent de adviezen; werk niet in bed; las pauzes in; wissel zitten af met staan; hanteer rust, reinheid en regelmaat.
Echter, voor velen geldt dat zij op het werk zich een look aan (moeten) meten: het snelle pak, de sexy hakschoen, de stralende glimlach met de gebleekte tanden. Gedrag en uiterlijkheden waar we ons niet per se 'thuis' bij voelen.
De oproep niet naar buiten te gaan vraagt niet alleen om solidariteit maar ook om CREATIVITEIT.