De kikker zat bij het zwembad, hij was groot en groen. Nu waren we er inmiddels aan gewend dat alles in de natuur hier groter was dan in Nederland (de sprinkhanen, de bijen). Maar dit dier was gigantisch en leek mede door zijn koninklijke houding, regelrecht uit een sprookje te komen. “Jezus!” gilde mijn dochter, en ze wees naar het groene monster.
Korte verhalen
Mijn Spaanse buurvouw Coco keek teleurgesteld toen ik geen kaas maar druiven uit mijn tas opdiepte. Mijn man en ik hadden de gewoonte aangenomen om wanneer we naar Spanje gingen Hollandse geschenken mee te brengen: stroopwafels, netjes tulpenbollen, houten-klompjes-sleutelhangers. ’Esas uvas todavía me matarán!’ die druiven worden nog mijn dood, verzuchtte ze.
Na een autorit van zestien uur staken we vol spanning de sleutel in het slot van de Spaanse finca. Toen de deur krakend openging kwam ons een golf van stank en hitte tegemoet.
Twee weken geleden ging ik met een vriendin wandelen in de duinen. Omdat zij tot de corona-risicogroep behoorde was ze maanden niet buiten geweest.
Daar zijn ze dan, de genomineerde stukken!
De spullen wachten net als ik: de witkanten lakens; de nachtblauwe handdoeken; mijn jurken die, omdat ze te kort, te strak of te oud zijn, niet meer door mij gedragen worden; de oude hangmat uit Zuid-Amerika; de badslippers, de duikbrillen. Alles wacht in de kleine kamer in de nok van ons huis.